34ος Αγώνας Δρόμου Υγείας Αθήνας 20χλμ

Κυριακή πρωί και βρισκόμαστε οικογενειακώς στον Άγιο Κοσμά μαζί με πολύ πολύ κόσμο, έτοιμοι για έναν ακόμα αγώνα. Ο Θοδωρής πριν φύγουμε καταχάρηκε όταν του είπα οτι πάμε να τρέξουμε. Όταν λοιπόν φτάσαμε και είδε τόσο κόσμο να τρέχει άρχισε και αυτός να πηγαίνει πάνω κάτω στο γήπεδο. Μέχρι και στο ζέσταμα ήρθε για λίγο  μαζί μου αλλά κουράστηκε και προτίμησε την εναλλακτική λύση "μπαμπά αγκαλίτσα"...

Αυτός ο αγώνας θα είναι το πρώτο μου 20αρι αλλά θα είναι και ο πρώτος αγώνας που στοχεύω σε κάποιον χρόνο. Όχι τίποτα ιδιαίτερο απλά στόχος πλέον δεν είναι ο τερματισμός μόνο αλλά να βγεί ο αγώνας με συγκεκριμένο ρυθμό ώστε να αρχίσω να έχω και ένα μπούσουλα στα περί ρυθμών και στρατηγικών σε ένα αγώνα.  Έτσι σύμφωνα με το mcMillan calculator και στηριζόμενος στο 10αρι ο προβλεπόμενος χρόνος είναι 1:52 με ρυθμό περίπου στο 1:32 το χιλιόμετρο. Σκέφτομαι να πάω το πρώτο 10αρι λίγο ποιο χαλαρά και να ανοίξω στον γυρισμό ωστέ να καλύψω την διαφορά. Ας είναι καλά το νετ που σε μια ωρίτσα είχα βρεί δεκάδες άρθρα για negative/even splits και 1000 + 1 τρόποι να κατακτήσετε το πρώτο σας 20αρι. Η θεωρία ωραία είναι άντε να δούμε και στην πράξη. Στον αγώνα θα έτρεχα με τον Κώστα ο οποίος ξεκίνησε περίπου μαζί με εμένα το τρέξιμο και στοχεύει και αυτός στον ΚΜΑ του 2011. Ρυθμός περίπου ίδιος και βλέπουμε.

Μια μικρή καθυστέρηση μας δίνει λίγο ακόμα χρόνο για να παίξουμε με τον Τετέ ο οποίος πιάνει κουβέντα με όλο τον κόσμο. Η διοργάνωση πάρα πολύ καλή με γιορτινό κλίμα και πάρα πολύ κόσμο. Περίπου 1200 συμμετοχές και το στάδιο του αγίου Κοσμά είναι πραγματικά γεμάτο απο κόσμο κάθε λόγης. Πρωταθλητές, νιούδια, παππούδες/γιαγιάδες όλοι με ένα τεράστιο χαμόγελο και απίστευτη διάθεση. Ο καιρός σύμμαχος για άλλη μια φορά αφού είναι πεντακάθαρος με λαμπρό ήλιο (θα μας ταλαιπωρήσει λίγο αργότερα αλλά χαλάλι...). Η ώρα 10:15 και 1200 άτομα ξεκινάνε σιγά σιγά περπατώντας να βγούν απο το στάδιο και να ξεχυθούν στην παραλιακή προκαλώντας εγκεφαλικά στους μπλοκαρισμένους Αθηναίους που πάνε για καφεδάκι και ουζάκι στην Γλυφάδα. Η διαδρομή ξεκινάει με κουβεντούλα και πολύ καλή διάθεση. Κλεφτές ματιές στον ρυθμό και βλέπω οτι πηγαίνω ποιο γρήγορα απο οτι υπολόγιζα αλλά νοιώθω πολύ καλά οπότε λέω να μην κόψω. Φτάνουμε γρήγορα το πρώτο 5αρι και συνεχίζουμε με πολύ καλό ρυθμό για το Καβούρι. Στο 8 περίπου βλέπουμε και τον φοβερό Θεοδωρακάκο να ανεβαίνει. Πραγματικά το παιδί καλπάζει. Η κλίση ελαφρά κατηφορική και φτάνουμε στο 10 όπου κάνουμε και αναστροφή για γυρισμό. Κάνω το λάθος και αντί για νερό παίρνω ισοτονικό ενώ έχω φάει πριν 2 λεπτά το τζελάκι μου. Μέγα λάθος το οποίο το καταλαβαίνω αμέσως. Το ισοτονικό πολύ γλυκό και μαζί με το τζελάκι ακόμα χειρότερα. Πίνω κανα δυο γουλιές και το πετάω. Θα κάνω υπομονή μέχρι το 15 που είχε σταθμό. Το ανέβασμα βγαίνει αρκετά εύκολα ρίχνωντας σε κάθε χιλιόμετρο τον χρόνο. Σε αυτό βοηθάει πολύ και ο Κώστας ο οποίος έχει βάλει το κεφάλι κάτω και τρέχει με πολύ καλό ρυθμό. Η ζέστη έχει αρχίσει και ενοχλεί αλλά ευτυχώς μια ελαφριά αύρα απο την θάλασσα σώζει την κατάσταση. Φτάνουμε στο 15 με πολύ καλό χρόνο και αρκετές δυνάμεις ακόμα. Καίγομαι για νερό και πίνω λαίμαργα 2-3 μεγάλες γουλιες. Μετά απο λίγο αρχίζω και νοιώθω μια μικρή ενόχληση στην σπίνα και αποφασίζω να κόψω λίγο τον ρυθμό μου. Λέω του Κώστα να προχωρήσει αν θέλει για να μην τον κρατήσω πίσω αλλά γελώντας μου λέει οτι δεν πάει ποιο γρήγορα το μηχάνημα. Κοιτάω το ρυθμό μου και είναι αρκετά καλός οπότε μπορώ να το πάω λίγο ποιο χαλαρά τα τελευταία 2 χιλιόμετρα. Στο 10αρι σε αυτό το σημείο είχα αρχίσει να βλέπω αστράκια και τον δρόμο να γυρνάει γιατί τα έδωσα όλα στα πρώτα χιλιόμετρα και μετά δυσκολεύτικα. Νοιώθω μια ψιλο ζαλάδα αλλά συνεχίζω χωρίς να αυξάνω ταχύτητα βλέποντας το στάδιο να πλησιάζει. Ο Κώστας φεύγει λίγο μπροστά και εγώ συνεχίζω σε χαλαρό ρυθμό πλέον. Με το που μπαίνω μέσα τα πόδια μου νοιώθω οτι πετάνε και τα τελευταία μέτρα μέχρι τον τερματισμό βρίσκω μια περίεργη δύναμη και τρέχω πολύ γρήγορα. Μόλις περνάω την γραμμή νοιώθω τα πόδια μου να κόβονται και κάθομαι στις κερκίδες αμέσως. Η Σοφία με τον μικρό έρχονται μετά πο λίγο και όλη μου η κούραση φεύγει. Όλοι μαζί καθόμαστε στο γρασίδι και ο Θοδωρής αμέσως βγάζει παπούτσια-κάλτσες και βάζει τα παπούτσια του μπαμπά για να τρέξει και αυτός... Έχει πολύ γέλιο το ανθρωπάκι μου έτσι όπως τρέχει και σκοντάφτει συνέχεια.

Ο Κώστας τερμάτισε λίγο πριν απο μένα και είναι και αυτός μια χαρά με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Οχι απλά πιάσαμε τον στόχο μας αλλά κάναμε και καλύτερο χρόνο απο οτι περιμέναμε. Ίσως λίγο καλύτερη κατανομή δυνάμεων για μένα για να γλυτώσω αυτό το πονοκεφάλιασμα στα τελευταία 2 χιλιόμετρα αλλά τελικά όλα καλά. Σίγουρα τον ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ, ανεξάρτητα απο χρόνους και ρυθμούς. Σε αυτό βοήθησε και η πολύ καλή διοργάνωση η οποία φέτος για πρώτη χρονιά είχε και πολλούς χορηγούς, μέσα σε αυτούς και το περιοδικό runner. Άντε και του χρόνου να το ξανατρέξουμε. Πάω για αποκατάσταση πρωτεϊνών!!!!

http://connect.garmin.com/activity/72814247