Στόχοι για το 2011

Την νέα χρονιά ο πρώτος και κυριότερος στόχος είναι να μπορέσω να είμαι περισσότερο μαζί με την οικογένεια μου, κόστος μικρό-αξία ανεκτήμητη. Οχι οτι δεν ήμουν το 2010 αλλά φέτος θα ήθελα να κάνουμε ακόμα  περισσότερα πράγματα μαζί. Πράγματα που σχεδιάζαμε και δεν μας βγήκαν το 2010, πράγματα απλά όπως μια βόλτα για ποδήλατακι στην Πάρνηθα, κάποια ταξίδια ειδικά τώρα που ο Τετέ έχει μεγαλώσει και καταλαβαίνει τα πάντα , και γενικότερα περισσότερες στιγμές που θα θυμάμαι στο τέλος της χρονιάς.

Απο εκεί και πέρα το 2010 έβαλε φυτιλιές για ένα σίγουρα ποιο έντονο και γεμάτο προκλήσεις 2011. Απο την στιγμή που πλησίαζα στον τερματισμό στο Παναθηναϊκό στάδιο, έχοντας ολοκληρώσει τα 10χλμ, μπήκε ο βασικός στόχος για το 2011. Ο ΚΜΑ στις 13 Νοεμβρίου. Εκείνη την στιγμή πολύπλοκες χημικές διεργασίες έγιναν μέσα στο κεφάλι μου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι τουλάχιστον θα σταθώ στην εκκίνηση και θα προσπαθήσω να τερματίσω στον 1ο μου μαραθώνιο. Και φυσικά ως πείσμα σε "κάποιον" ο οποίος γέλασε όταν το ανέφερα παλαιότερα για πλάκα οτι θα τρέξω στον μαραθώνιο. Το τρέξιμο μπήκε σχετικά πρόσφατα στην ζωή μου και αρχικά σαν εναλλακτικός τρόπος άθλησης τις καθημερινές όπου ο χρόνος για ποδήλατο είναι λιγοστός. Σιγά σιγά άρχισε να γίνεται τρόπος αποτοξίνωσης απο τα καθημερινά προβλήματα και ένα αρκετά καλό αγχωλυτικό. Όπως μου είχε πει κάποτε ο καλός μου φίλος Διονύσης (ο οποίος ευθύνεται στον μεγαλύτερο βαθμό για το μικρόβιο του τρεξίματος)  μετά απο κάποιο σημείο γίνεται τρόπος ζωής. Αν δεν πας μια μέρα νοιώθεις οτι κάτι σου λείπει.

Έτσι λοιπόν το 2011 προβλέπεται να είναι χρονιά τρεξίματος με τελικό στόχο φυσικά τον Κλασσικό Μαραθώνιο. Σε αυτό θα βοηθήσει ο γνωστός παππούλης Hal Higdon που έχει σπρώξει πολύ κόσμο στον τερματισμό με τα προγράμματα του αλλά και άλλο τόσο στην "αυτοκτονία" αφου οι τελευταίες απο τις 18 εβδομάδες της προετοιμασίας είναι η χαρά του μαζοχισμού. Επειδή όμως η προετοιμασία αυτή καθεαυτή θα ξεκινήσει αρκετά αργά μέσα στην χρονιά, περίπου τον Ιούνιο, πρέπει να μπούν οι κατάλληλες βάσεις ξεκινώντας απο την αρχή της χρονιάς. Έτσι ακολουθώντας ένα 'χειμερινό' πρόγραμμα βάσης πάλι απο τον παππούλη θα φτάσω εκτός απροόπτου μέχρι τον Μάϊο όπου θα ακολουθήσει μάλλον μια εβδομάδα αποκατάσταση και στη συνέχεια πρόγραμμα ταχύτητας/δύναμης πριν την προετοιμασία των 18 εβδομάδων.

Μέσα σε αυτό το διάστημα αρκετοί αγώνες αρχίζουν και δείχνουν δελεαστικοί και πιθανότατα θα προστεθούν στο πρόγραμμα αντικαθιστώντας κάποιο κυριακάτικο long run. Αν και δεν ξέρω κατα πόσο είναι σωστό απο προπονητική άποψη, μέσα σε αυτούς τους αγώνες υπάρχουν κάποιοι ημιμαραθώνιοι δρόμου καθώς και κάποιοι βουνού. Θυμάμαι παλιά στις πρώτες πεζοπορίες μου στην Πάρνηθα είχα πετύχει κάποιον να ανεβαίνει τρέχοντας την Χούνη και μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση. Αργότερα οι περιγραφές του Διονύση απο τους ορεινούς του αγώνες και κυριώς απο αυτόν του Ολύμπου μου δημιουργούσαν περίεργες ανησυχίες και ορέξεις. Δεν βάζω όμως ακόμα τόσο μεγάλους στόχους. Αν όλα πάνε καλά αυτά θα έρθουν σαν φυσική εξέλιξη στο απώτερο μέλλον. Ακόμα και ο 'ημι' της Πάρνηθας που έχω κατά νου αποτελεί μεγάλο και ίσως αρκετά τολμηρό βήμα για μένα σε αυτό το στάδιο. Αλλά αν δεν δοκιμάσω δεν θα  μπορώ να ξέρω τι μπορώ και τι όχι. Απο εκεί θα φανεί προς τα που θα γείρει η ζυγαριά, δρόμος ή βουνό, αν και νομίζω οτι ξέρω το αποτέλεσμα.

Φυσικά απο το 2011 δεν θα μπορούσε να λείπει και το αγαπημένο μου ποδήλατο. Ο μαραθώνιος του adventure cup τον Δεκέμβρη αν και με κούρασε αρκετά μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις και αφου πέρσι τους αντίστοιχους αγώνες απλά τους ζήλευα, φέτος θα τολμήσω και κάποιους. Σε αυτούς σίγουρα θα είναι οι μαραθώνιοι της Οίτης και του Κισσάβου και κάποιοι άλλοι μικρότεροι (Κανάκια Σαλαμίνας, Πάρνηθα κτλ). Διαδρομές που ουτως η άλλος ήθελα να κάνω με το ποδήλατο θα τις δοκιμάσω στα πλαίσια του αγώνα όσο ποιο συντηρητικά γίνεται αφού ένας τραυματισμός εκεί θα με φρενάρει απο τον βασικό μου στόχο.

Last but not least όπως λένε και οι άγγλοι είναι και τα brevet τα οποία θα ήθελα να δοκιμάσω ίσως αργά την άνοιξη (κάποιο 200αρι όπως Λάρισσα ή Χαλκίδα). Επειδή όμως ήδη έχουν μαζευτεί πολλά στο καλεντάρι και συνήθως όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα, αυτά θα είναι το τελευταίο πράγμα στην λίστα για το 2011. Αν και εφόσον μπορέσω να ανεβάσω χιλιόμετρα στο ποδήλατο μέσα απο βόλτες κυριώς και οχι προπονήσεις θα ήθελα να δοκιμάσω τουλάχιστον ένα 200αρι ποιο πολύ για την εμπειρία. Και φυσικά να αφήσουμε και κάτι για την επόμενη χρονιά. Α ναι, και για να τρέξω σε κάποιο brevet πρέπει να βρω και ποδήλατο γιατί με το all-mountain αποκλείεται και με το 14 κιλο kona θα παραδώσω πνεύμα και σώμα. Οπότε ψάνχω για χορηγούς χαχαχαχαχχ. Κουμπαρουυυυλη κρίμα δεν είναι το καρβουνάκι να μαραζώνει στο γκαράζ;

Τελικά κοιτώντας στο ημερολόγιο τους αγώνες που σκέφτομαι να τρέξω αλλά και τις προπονήσεις που λένε τα προγράμματα που έχω διαλέξει, η χρονιά τελικά θα είναι αρκετά γεμάτη, ίσως και παραπάνω απο οτι πρέπε, και μάλλον αρκετά δύσκολη. Στην πορεία θα φανεί αν τελικά είναι πάρα πολλά για μια χρονιά και ανάλογα θα γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Ο στόχος βέβαια θα παραμείνει ο ίδιος. Τερματισμός στο Παναθηναϊκό.